vijfde en zesde dag
Blijf op de hoogte en volg mirjam
06 Februari 2015 | Kenia, Kajiado
De vijfde en zesde dag.
Op de vijfde dag moesten we nog vroeger opstaan dan normaal omdat er vanmiddag een safari naar Amboseli staat gepland. De tocht was goed te doen. Eerst over zandwegen en op het laatst op een asfaltweg flink klimmen met daarna een super afdaling naar het kamp.
Daar mochten we onze fiets in de kerk parkeren. Het kamp was op een terrein van deze kerk en er was zowaar een waterpomp. We mochten hier dan ook douchen.... ; dat is een hokje met voor iedereen apart een vers wasteiltje water. Hier was iedereen al zo blij mee alsof we de meest luxe beautybehandeling in een saunacomplex aangeboden hadden gekregen. Maar een bakje water is voor ons inmiddels iets zeldzaams geworden. Met een bakje water kunnen we ons heerlijk wassen. Veel van ons gebruikten dit ook om in dit bakje te gaan zitten. Zo krijgen ze wT verkoeling voor hun beurse achterwerken. Om 15:30 vertrekken de busjes naar het Amboseli park. Dit park staat bekend om de olifanten en die hebben we dan ook in grote aantallen gezien. Ook een nijlpaard die de weg overstak.
Na de safari konden we heerlijk in ons luxe kamp even zitten en voor de verandering aten we een keer voor 20:00 uur. Na het eten blijven er meestal weinig mensen over: iedereen duikt vroeg zijn bedje in.
Op de zesde dag starten we op asfalt. De pijntjes bij iedereen beginnen toe te nemen. Het is erg grappig om te zien hoe de poeders en pillen geruild worden. Als er iemand zegt dat hij ergens een pijntje heeft is er altijd wel weer iemand die diclofenac of ibuprofen etc aanbiedt. Ook de poeders voor sportvoeding en de gelletjes worden onderling gewisseld etc.. Gelukkig hebben we geen dopingcontroles! Ook worden alle zadelpijnongemakken uitgebreid met elkaar besproken. En het onderwerp wat het meest ter tafel komt is het wc gebeuren. Op het kamp wordt er elke keer een gat in de grond gegraven waar een houten wc boven geplaatst wordt. Hier wordt dan een tentje omheen gebouwd. Meestal hebben we er twee.Hier moeten we dan met ruim 40 man gebruik van maken. Dus je kunt je voorstellen hoe die wc's er de volgende ochtend eruit ziener ruiken! Dus de meesten van ons doen hun behoeftes in de struikjes of achter hun tent. Overdag moeten we dat natuurlijk ook doen. Hier wordt veel over gepraat en vooral veel over gelachen! Bijvoorbeeld dat iemand een rustig plekje heeft gevonden waar anderen vanuit het raampje van hun tentje gewoon op kunnen kijken.
Maar goed, dag 6 begon op asfalt. Hier had ik me erg op verheugd, maar wat was dat saai. Je voelt ineens alle pijntjes. Ik begin mijn billen ook goed te voelen. Maar ja ik probeer er maar niet teveel over te klagen want sommigen van ons zijn er echt veel erger aan toe.We roepen nu niet alleen het commando: drinken ( omdat sommigen dat vergeten) maar ook het commando wiebelen ( even kont uit het zadel en billen schudden)
Na 30 km volgt dan gelukkig de koffie en na 60 de lunch. De lunch is meestal geweldig: vandaag een heerlijke pastasalade. Na de lunch moesten we nog 30 km over een zandpad. Het was weer de vraag of dit een way to hell zou worden of een wat to paradise. Maar gelukkig werd het echt een way to paradise. Echt het meest fantastische weggetje van de hele week! Prachtig zand, mooi glad en hele mooie uitzichten. Ik kon overal wel blijven staan om foto's te maken. Het enige nadeel was dat ik voor het eerst een lekke band kreeg. Maar inmiddels zijn we nu zo ervaren dat een bandje verwisselen ons erg makkelijk afgaat. We hebben het met drie vrouwen in 5 minuten gedaan. Ik baal wel dat ik nu niet de 0 achter mijn naam heb staan. Tim en Nurcan nog wel! De rest hebben al veel meer lekke banden gehad. We moesten 15 km verder fietsen dan gepland omdat we dan op een prachtige campingplek konden slapen in het Amboselipark. Bijna bij het kamp zagen we struisvogels de weg oversteken. In dit kamp was er een douche. Dezelfde als bij ons kamp maar dan wel met een kan warm water. Iedereen mocht hier douchen; heerlijk! Er was ook een hele gezellige overdekte eetplek waar we 's avonds weer tig banden moesten plakken. Ook hier gaan we , ondanks een gezellig kampvuur ,na het eten weer vroeg naar bed!
Op de vijfde dag moesten we nog vroeger opstaan dan normaal omdat er vanmiddag een safari naar Amboseli staat gepland. De tocht was goed te doen. Eerst over zandwegen en op het laatst op een asfaltweg flink klimmen met daarna een super afdaling naar het kamp.
Daar mochten we onze fiets in de kerk parkeren. Het kamp was op een terrein van deze kerk en er was zowaar een waterpomp. We mochten hier dan ook douchen.... ; dat is een hokje met voor iedereen apart een vers wasteiltje water. Hier was iedereen al zo blij mee alsof we de meest luxe beautybehandeling in een saunacomplex aangeboden hadden gekregen. Maar een bakje water is voor ons inmiddels iets zeldzaams geworden. Met een bakje water kunnen we ons heerlijk wassen. Veel van ons gebruikten dit ook om in dit bakje te gaan zitten. Zo krijgen ze wT verkoeling voor hun beurse achterwerken. Om 15:30 vertrekken de busjes naar het Amboseli park. Dit park staat bekend om de olifanten en die hebben we dan ook in grote aantallen gezien. Ook een nijlpaard die de weg overstak.
Na de safari konden we heerlijk in ons luxe kamp even zitten en voor de verandering aten we een keer voor 20:00 uur. Na het eten blijven er meestal weinig mensen over: iedereen duikt vroeg zijn bedje in.
Op de zesde dag starten we op asfalt. De pijntjes bij iedereen beginnen toe te nemen. Het is erg grappig om te zien hoe de poeders en pillen geruild worden. Als er iemand zegt dat hij ergens een pijntje heeft is er altijd wel weer iemand die diclofenac of ibuprofen etc aanbiedt. Ook de poeders voor sportvoeding en de gelletjes worden onderling gewisseld etc.. Gelukkig hebben we geen dopingcontroles! Ook worden alle zadelpijnongemakken uitgebreid met elkaar besproken. En het onderwerp wat het meest ter tafel komt is het wc gebeuren. Op het kamp wordt er elke keer een gat in de grond gegraven waar een houten wc boven geplaatst wordt. Hier wordt dan een tentje omheen gebouwd. Meestal hebben we er twee.Hier moeten we dan met ruim 40 man gebruik van maken. Dus je kunt je voorstellen hoe die wc's er de volgende ochtend eruit ziener ruiken! Dus de meesten van ons doen hun behoeftes in de struikjes of achter hun tent. Overdag moeten we dat natuurlijk ook doen. Hier wordt veel over gepraat en vooral veel over gelachen! Bijvoorbeeld dat iemand een rustig plekje heeft gevonden waar anderen vanuit het raampje van hun tentje gewoon op kunnen kijken.
Maar goed, dag 6 begon op asfalt. Hier had ik me erg op verheugd, maar wat was dat saai. Je voelt ineens alle pijntjes. Ik begin mijn billen ook goed te voelen. Maar ja ik probeer er maar niet teveel over te klagen want sommigen van ons zijn er echt veel erger aan toe.We roepen nu niet alleen het commando: drinken ( omdat sommigen dat vergeten) maar ook het commando wiebelen ( even kont uit het zadel en billen schudden)
Na 30 km volgt dan gelukkig de koffie en na 60 de lunch. De lunch is meestal geweldig: vandaag een heerlijke pastasalade. Na de lunch moesten we nog 30 km over een zandpad. Het was weer de vraag of dit een way to hell zou worden of een wat to paradise. Maar gelukkig werd het echt een way to paradise. Echt het meest fantastische weggetje van de hele week! Prachtig zand, mooi glad en hele mooie uitzichten. Ik kon overal wel blijven staan om foto's te maken. Het enige nadeel was dat ik voor het eerst een lekke band kreeg. Maar inmiddels zijn we nu zo ervaren dat een bandje verwisselen ons erg makkelijk afgaat. We hebben het met drie vrouwen in 5 minuten gedaan. Ik baal wel dat ik nu niet de 0 achter mijn naam heb staan. Tim en Nurcan nog wel! De rest hebben al veel meer lekke banden gehad. We moesten 15 km verder fietsen dan gepland omdat we dan op een prachtige campingplek konden slapen in het Amboselipark. Bijna bij het kamp zagen we struisvogels de weg oversteken. In dit kamp was er een douche. Dezelfde als bij ons kamp maar dan wel met een kan warm water. Iedereen mocht hier douchen; heerlijk! Er was ook een hele gezellige overdekte eetplek waar we 's avonds weer tig banden moesten plakken. Ook hier gaan we , ondanks een gezellig kampvuur ,na het eten weer vroeg naar bed!
-
06 Februari 2015 - 18:28
Gerrit:
Mirjam,
Wat een geweldig verhaal schrijf je weer.
Het is helemaal zoals ik het me voorgesteld had en heb nu het gevoel er toch een beetje bij te zijn.
Heel veel succes morgen en voor nu, slaap lekker. -
06 Februari 2015 - 18:39
Hans:
Hoi Mirjam, gaaf om te lezen. Lijkt me erg mooi en bijzonder om mee te maken. Nog eens wat anders dan een rondje Den Treek..... Als ik het zo lees staat elke dag de "man met de hamer" klaar om een tikkie uit te delen. Knap dat je het zo goed volhoudt!
Geen last van overstekend wild?
Succes met de volgende etappes.
gr Hans -
06 Februari 2015 - 19:42
Monique:
Hoi Mirjam,
Petje af hoor! Lees je verhaal met veel plezier.
wat een mooie ervaringen. Zo heeft Mauro ook af moeten zien met de Kili.
succes verder en vooral....geniet!!!
Groetjes Monique en Richard -
06 Februari 2015 - 20:44
Henriette:
Hoi Mirjam,
Wat een geweldige ervaring en wat moeten jullie afzien.
Lees je berichten met veel plezier. Hoor ook via de achterban van Tim natuurlijk het een en ander. Nog even volhouden en tot gauw. -
07 Februari 2015 - 17:03
Herma En Wilco:
Hoi Mirjam,
Het is wel echt bikkelen he! Maar op alles wat je meemaakt en de inspanning {je doet het toch maar mooi } kun je jaren teren! Hou vol - geniet - en we denken aan je!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
