de afsluiting
Blijf op de hoogte en volg mirjam
10 Februari 2015 | Kenia, Lotus Island
Afsluiting
Nu we niet meer hoeven te fietsen kunnen we ook wat later opstaan. Alleen bijna iedereen wordt gewoon weer vroeg wakker. Ik ook. Ik heb sowieso niet zo geweldig geslapen, hoewel het romantische hemelbed heerlijk ligt. Mijn hoofd zit nog zo vol van alle indrukken van gisteren dat de slaap niet goed wil komen.
Vandaag gaan we nog een keer naar het weeshuis, bezoeken we hun school en gaan we naar een souvenierwinkel. Maar eerst hebben we tot 12:00 vrij! Wat een luxe.. Gewoon rustig ontbijten, koffie drinken en het prachtige park van het hotel verkennen. Om 12:00 vertrekken we. Eerst naar de souvenierwinkel. Mooie spulletjes maar vreselijk om daar met 34 man te moeten onderhandelen etc. We betalen natuurlijk allemaal teveel en het duurt veel te lang. Rond 14:00 vertrekken we eindelijk naar de school van de Boreshakinderen . Ook voor deze school heeft de stichting Kenya kinderen veel gedaan. Zo is er een half jaar geleden een computerlokaal aangelegd met behulp van sponsors uit Nederland. De school ziet er voor Keniaanse begrippen goed uit. De klassen zijn van normale grootte. De kinderen zijn alleen super gedisciplineerd. Ook als wij binnen komen werken ze hard door. Maar als wij een beetje gekkigheid uithalen komen ze wel los. Vooral als de teacher niet in de klas is. De kinderen zijn wel erg verlegen en zijn duidelijk geinstrueerd dat wij heel belangrijk zijn omdat wij geld voor hen meebrengen. Dit is natuurlijk logisch, maar ook wel jammer, want ze gedragen zich heel sociaal wenselijk en zijn ( nog) niet echt zichzelf. Silke zet een klas op stelten door spelletjes op haar mobiel te laten zien en Bas maakt het helemaal bont door allerlei spelletjes en grapjes met een ballon te laten zien. Sommige kinderen gieren het dan uit en die lach is wel echt hoor! We zien ook een " boardinggebouw". De lagere school is hier van heel hoog niveau want je kan alleen door naar de highschool als je heel goed presteert. Vanaf groep 7 is er dan ook de gelegenheid op school te blijven slapen zodat deze kinderen ook later in de middag en/ of avond extra les krijgen. Zo is de kans groter dat ze naar de highschool mogen. Maar de highschool is ook nog eens schrikbarend duur ( 400-600 euro per kwartaal!) dus is zeker niet voor iedereen weg gelegd. De Boreshakinderen krijgen deze kans wel en daarom is het ook zo belangrijk dat ze gesponsord worden! Ook ik heb, net als veel anderen uit onze groep, besloten een kind financieel te adopteren. Vanmiddag krijgen we de kans om kennis te maken met ons adoptiekind. Na het bezoek aan de school gaan we weer naar het weeshuis. Daar willen we graag de huizen bekijken, maar als we uit de bus stappen, staat er weer een heel comité voor ons klaar en worden we verzocht in de ontvangsthal plaats te nemen. Paul, de manager en Roos, de social worker, houden een praatje. Ze vertellen ons weer hoe geweldig wij zijn en hoe blij ze zijn met ons waterproject. De noodzaak is erg hoog want het weeshuis heeft wel een watervoorziening vanuit de bergen, maar het water staat daar ook voor het eerst in vier jaar droog. Ze hebben nu al vier dagen geen water. Toen wij aankwamen stond er ook een ezelwagen met jerrycans water uit te laden.
Roos vertelt ook een heel triest levensverhaal van een jongetje. En zo heeft natuurlijk elk kind hier een eigen levensverhaal. Natuurlijk is er ook weer muziek en dans! En zo sluiten we de bijeenkomst vrolijk af!
Hierna is er eindelijk gelegenheid om de huizen van binnen te bekijken en voor mij het moment om de tekeningen van mijn groep 8 aan te bieden. Op dat moment komen ook de kinderen terug uit school en word ik vrij snel voorgesteld aan Mercy, mijn adoptiekindje. Zij laat me alle huizen zien en kiest voor ieder huis een mooie tekening uit. De huizen zijn erg ruim: mooie keuken en huiskamer. Dan drie slaapkamers met vier slaapplaatsen en twee hele ruime badkamers met douche en toilet. Helaas dus nu geen water uit de kraan. Ieder huis heeft een eigen papa en mama en een tante. Daarnaast is er ook nog extra personeel voor bijvoorbeeld de was, koken, koeien verzorgen en de grote " moestuin". Het ziet er allemaal keurig uit! Jan en Erwin hebben hier echt iets heel moois opgezet! En daar mogen wij nu een beetje bij helpen! Mercy is nog wel verlegen maar is erg blij met een grote zak ballonnen. Ze zoekt me steeds weer op en ik maak ook kennis met haar grote zus. We maken veel foto's en daarna hebben ze weer een lekker hapje voor ons gemaakt. Een heerlijke hamburger! Veel later dan gepland, zoals altijd hier in Kenia, vertrekken we naar het hotel.
Daar eten we nog wat en hebben we het tweede deel van de bonte avond. Helen en Marjolein presenteren de jongens tegen de meisjes en daarna volgt er een superleuke act van de " rijpere" dames waar ik ook deel van uit maak. Dit houden we maar even voor onszelf, maar we hebben erg veel lol en rond 1:00 liggen we dan ook pas in bed.
Op dinsdag doe ik nog een bootsafari en dat is echt super ontspannend en we zien ook nog veel dieren; Hippo's, zee en visarenden, giraffen van heel dichtbij! Echt prachtig. Vanmiddag gaan we nog eten in het Karen Blixen restaurant. Heerlijk relaxed dagje om onze vakantie af te sluiten!
Deze vakantie ga ik nooit vergeten. Van te voren dacht ik al dat het een "once in your lifetime experience" zou worden en dat is het ook zeker geworden!
Nu we niet meer hoeven te fietsen kunnen we ook wat later opstaan. Alleen bijna iedereen wordt gewoon weer vroeg wakker. Ik ook. Ik heb sowieso niet zo geweldig geslapen, hoewel het romantische hemelbed heerlijk ligt. Mijn hoofd zit nog zo vol van alle indrukken van gisteren dat de slaap niet goed wil komen.
Vandaag gaan we nog een keer naar het weeshuis, bezoeken we hun school en gaan we naar een souvenierwinkel. Maar eerst hebben we tot 12:00 vrij! Wat een luxe.. Gewoon rustig ontbijten, koffie drinken en het prachtige park van het hotel verkennen. Om 12:00 vertrekken we. Eerst naar de souvenierwinkel. Mooie spulletjes maar vreselijk om daar met 34 man te moeten onderhandelen etc. We betalen natuurlijk allemaal teveel en het duurt veel te lang. Rond 14:00 vertrekken we eindelijk naar de school van de Boreshakinderen . Ook voor deze school heeft de stichting Kenya kinderen veel gedaan. Zo is er een half jaar geleden een computerlokaal aangelegd met behulp van sponsors uit Nederland. De school ziet er voor Keniaanse begrippen goed uit. De klassen zijn van normale grootte. De kinderen zijn alleen super gedisciplineerd. Ook als wij binnen komen werken ze hard door. Maar als wij een beetje gekkigheid uithalen komen ze wel los. Vooral als de teacher niet in de klas is. De kinderen zijn wel erg verlegen en zijn duidelijk geinstrueerd dat wij heel belangrijk zijn omdat wij geld voor hen meebrengen. Dit is natuurlijk logisch, maar ook wel jammer, want ze gedragen zich heel sociaal wenselijk en zijn ( nog) niet echt zichzelf. Silke zet een klas op stelten door spelletjes op haar mobiel te laten zien en Bas maakt het helemaal bont door allerlei spelletjes en grapjes met een ballon te laten zien. Sommige kinderen gieren het dan uit en die lach is wel echt hoor! We zien ook een " boardinggebouw". De lagere school is hier van heel hoog niveau want je kan alleen door naar de highschool als je heel goed presteert. Vanaf groep 7 is er dan ook de gelegenheid op school te blijven slapen zodat deze kinderen ook later in de middag en/ of avond extra les krijgen. Zo is de kans groter dat ze naar de highschool mogen. Maar de highschool is ook nog eens schrikbarend duur ( 400-600 euro per kwartaal!) dus is zeker niet voor iedereen weg gelegd. De Boreshakinderen krijgen deze kans wel en daarom is het ook zo belangrijk dat ze gesponsord worden! Ook ik heb, net als veel anderen uit onze groep, besloten een kind financieel te adopteren. Vanmiddag krijgen we de kans om kennis te maken met ons adoptiekind. Na het bezoek aan de school gaan we weer naar het weeshuis. Daar willen we graag de huizen bekijken, maar als we uit de bus stappen, staat er weer een heel comité voor ons klaar en worden we verzocht in de ontvangsthal plaats te nemen. Paul, de manager en Roos, de social worker, houden een praatje. Ze vertellen ons weer hoe geweldig wij zijn en hoe blij ze zijn met ons waterproject. De noodzaak is erg hoog want het weeshuis heeft wel een watervoorziening vanuit de bergen, maar het water staat daar ook voor het eerst in vier jaar droog. Ze hebben nu al vier dagen geen water. Toen wij aankwamen stond er ook een ezelwagen met jerrycans water uit te laden.
Roos vertelt ook een heel triest levensverhaal van een jongetje. En zo heeft natuurlijk elk kind hier een eigen levensverhaal. Natuurlijk is er ook weer muziek en dans! En zo sluiten we de bijeenkomst vrolijk af!
Hierna is er eindelijk gelegenheid om de huizen van binnen te bekijken en voor mij het moment om de tekeningen van mijn groep 8 aan te bieden. Op dat moment komen ook de kinderen terug uit school en word ik vrij snel voorgesteld aan Mercy, mijn adoptiekindje. Zij laat me alle huizen zien en kiest voor ieder huis een mooie tekening uit. De huizen zijn erg ruim: mooie keuken en huiskamer. Dan drie slaapkamers met vier slaapplaatsen en twee hele ruime badkamers met douche en toilet. Helaas dus nu geen water uit de kraan. Ieder huis heeft een eigen papa en mama en een tante. Daarnaast is er ook nog extra personeel voor bijvoorbeeld de was, koken, koeien verzorgen en de grote " moestuin". Het ziet er allemaal keurig uit! Jan en Erwin hebben hier echt iets heel moois opgezet! En daar mogen wij nu een beetje bij helpen! Mercy is nog wel verlegen maar is erg blij met een grote zak ballonnen. Ze zoekt me steeds weer op en ik maak ook kennis met haar grote zus. We maken veel foto's en daarna hebben ze weer een lekker hapje voor ons gemaakt. Een heerlijke hamburger! Veel later dan gepland, zoals altijd hier in Kenia, vertrekken we naar het hotel.
Daar eten we nog wat en hebben we het tweede deel van de bonte avond. Helen en Marjolein presenteren de jongens tegen de meisjes en daarna volgt er een superleuke act van de " rijpere" dames waar ik ook deel van uit maak. Dit houden we maar even voor onszelf, maar we hebben erg veel lol en rond 1:00 liggen we dan ook pas in bed.
Op dinsdag doe ik nog een bootsafari en dat is echt super ontspannend en we zien ook nog veel dieren; Hippo's, zee en visarenden, giraffen van heel dichtbij! Echt prachtig. Vanmiddag gaan we nog eten in het Karen Blixen restaurant. Heerlijk relaxed dagje om onze vakantie af te sluiten!
Deze vakantie ga ik nooit vergeten. Van te voren dacht ik al dat het een "once in your lifetime experience" zou worden en dat is het ook zeker geworden!
-
10 Februari 2015 - 11:06
Corien:
Mooie en ontspannen afsluiting van een intensieve 'vakantie'. Zoveel indrukken....daar ben je nog wel even zoet mee om dat allemaal te verwerken. Ik bel je gauw! -
10 Februari 2015 - 11:26
Marjolie:
Heerlijk om dit vanuit Nederland mee te mogen beleven!
Erg leuk om te lezen allemaal en uiteraard een ervaring die niemand je meer afneemt en je vast nog lang gaat heugen.
Goede terugreis en weer thuis hoor ik graag nog veel meer verhalen van je!!
Liefs Marjolie -
10 Februari 2015 - 15:00
Herma:
neem alles maar goed in je op en ik hoop dat je vandaag ook een bijzondere dag hebt.
Petje af hoor voor alle ontberingen die je hebt doorstaan! Goede reis terug en tot gauw
-
10 Februari 2015 - 19:25
Natasja:
Het was ontzettend leuk om op deze manier jullie indrukwekkende reis mee te beleven. Geniet nog even en voorspoedige reis terug. Xxx -
10 Februari 2015 - 20:15
Hennie K:
Hier kan je nog wel even op teren! Wat een indrukwekkende levenservaring! Mooie afsluiting van een week waarin jullie topprestaties hebben geleverd! Geweldig dat je een kind financieel hebt geadopteerd! -
10 Februari 2015 - 20:44
IrmaJoosten:
Mooie ervaring! Om heel lang te blijven herinneren. -
10 Februari 2015 - 21:35
Marina:
Geweldig dat je ons hebt meegenomen met alle verslaggeving iedere dag.
Wat een ervaring en avontuur! Ik heb bewondering voor jouw en jullie prestatie, jaloers op alle nieuwe ervaring en denk dat je dit NOOIT meer zult vergeten en voor altijd je hart verloren hebt aan het land en de inwoners en met name de kindjes.
Ik ben heel nieuwsgierig naar alle foto's. -
10 Februari 2015 - 23:38
Evelien:
Leuk om over je avonturen daar te lezen. Wat een ervaring. Ook als groep. Hoor graag je live versie. Goede reis naar huis. -
15 Februari 2015 - 23:19
Klaske:
Dag Mirjam
Vanuit Epe hebben we met jullie meegeleefd. Door de verhalen, reisverslagen en foto's nu nog meer indrukken, hoe het geweest is. Super wat jullie gedaan hebben en inderdaad een once in a lifetime experience. Dank voor het delen
Vriendelijke groet
Klaske
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
